What a day

Van Cody naar Yellowstone. Volgens het boekje een ritje van 2 uur. Dus tijd genoeg om nog naar het Buffalo Bill Museum te gaan, wat boodschappen te doen en te tanken alvorens naar Yellowstone te gaan. Dachten we toen nog. Het eerste gedeelte van ons plan liep op rolletjes. Museum was interessant. Tenminste het gedeelte dat wij hebben gezien, want het is zo groot dat je er wel twee dagen  kunt zoek brengen. Het ticket is dan ook twee dagen geldig. Maar ja zo lang zijn  we niet in Cody. We zijn te voet (iedereen in Amerika verklaart te voor gek als je meer dan  1 blok loopt, maar wij draaien daar ons hand niet voor om), dus makkelijk om te zien waar we het beste onze boodschappen kunnen doen. We vinden  eindelijk postzegels ( de laatste 12 in de winkel) voor de ansichtkaarten die we al dagen in onze zak hebben en ook de andere boodschappen vinden we vlot, behalve fruit en kaas. Maar ja daar kan een mens best een dagje zonder. Terug naar de auto gaan  we nog stiekem in een leeg cafeetje naar de wc. Nog effe tanken en op weg. De borden zeggen rechtdoor naar Yellowstone, Truus wil naar links. We besluiten Truus te volgen omdat ze het de laatste dagen zo goed heeft gedaan. Weliswaar zegt Truus dat het een tocht is van 5 uur i.p.v. 2, maar toch. Na 10 miles hebben we er geen goed gevoel bij en we besluiten om te keren  en de borden te volgen. Margriet krijgt een  brainwave en bedenkt dat met misschien te maken heeft met het feit dat Truus is ingesteld om de tol wegen te vermijden. We veranderen dat en meteen heeft ze inderdaad de weg van 2 uur. 20 miles omrijden is te doen en opgewekt zitten we op de weg die we meteen hadden moeten nemen. Het is een hartstikke mooie weg langs de Death Indian Peaks. Nabij Yellowstone vinden we een leuke parkeerplaats met een uitgebreide bereninstructie. Het blijkt dat die beesten ook dol zijn op deodorant en tandpasta. En dat je nooit in dezelfde kleren mag koken en slapen. Met die kennis gaan we verder naar Yellowstone. En dat valt eigenlijk een beetje tegen. Heel veel verbrande bomen en waar dat niet is, lijkt het op de Veluwe. En beren zien we ook al niet. Wel een Buffalo en drie herten. Onderweg nog in een klein kampwinkeltje reepjes kaas gekocht en een pot peanutbutter.  Precies op tijd van Truus arriveren we bij het eindpunt, alleen helaas niet het goede. Truus heeft ons naar de zuid uitgang gestuurd terwijl we in West Yellowstone moeten zijn. Hoe dat kan, blijft een raadsel. We keren om (weer 40 miles omgereden) en rijden enigszins sacherijnig verder, maar na 10 minuten krijgen we er gelukkig weer de slappe lach van. Het eerste stukje van de weg is weer de veluwe, maar daarna wordt het mooi met bergpassen, heel veel geysers, beekjes en creeks. Geen beren, wel elks en mooses. Een stuk of 8 bij elkaar. Het hotel is vlak achter de west uitgang. We checken in en worden verwezen naar onze cabin. Dat blijkt een buitengewoon luxe geval. Met zitkamer, open haard, open keuken  met afwasmachine, een heerlijke badkamer en een heel groot bed. We zakken op de bank, steken nog net de haard aan, nemen een neut, dineren met toostjes, schrijven ons blog en gaan dan lekker naar bed. We hebben nu nog twee volle dagen om van Yellowstone te genieten. We gaan in ieder geval lekker hiken.