A Rainy day

We logeren deze keer in Motel 6. Toen we hier gisteren aan kwamen vonden we dat het veel weg had van een ziekenhuis. Lange gangen met aan weerszijden deuren met nog net geen leuningen in de gang. Je verwacht elk moment een arts wiens pieper af gaat of en verpleegster met ziekenhuisbed. Er hangt ook een ziekenhuis geurtje of zou dat suggestie zijn. In de lobby kun je koffie halen en gebruik maken van een tosti apparaat, moet je wel zelf brood en kaas meebrengen. En dat hebben wij natuurlijk in onze doos dus gaat Margriet voor het tosti’s bakken deze morgen. En geloof het of niet komt ze een man met een rijdende infuusstandaard tegen. Wat weer pleit voor dit motel is dat er veel jonge mensen logeren. Het is gelukkig toch niet alleen de grijze golf die in september op vakantie is. Na de tosti’s gaan we op pad, want we hebben een jeep uitstapje op het programma. Jammer dat het aanhoudend regent vandaag. Maar dit is gelukkig wel de eerste keer sinds we in Amerika zijn, dus we mogen niet klagen. We moeten ons om 13.00 uur melden bij het kantoor van de Antilope Canyon Tours. Op weg er naartoe valt het op dat ze hier enorm veel kerken hebben. Die allemaal aan dezelfde kant van de weg staan. Denk dat ik er wel 15 heb geteld. Nog nooit eerder zoiets gezien. In het centrum van Page bezoeken we eerst nog wat winkels passen er hoedjes (voor als de zon weer gaat schijnen) en eten er iets wat de lunch voorstelt. Daarna melden we ons bij tourkantoor. Het is er een drukte van belang. Bij het inchecken krijgen we gekleurde kaarten en wij zitten in de blauwe groep, die zich bij jeep 18 mag melden. Er passen 14 mensen in. We rijden door de rode woestijnvlakte naar de Upper Antilope Canyon. Die regen komt nu eigenlijk wel goed uit, geen opwaaiend rood zand, maar nat worden we wel. Na een kwartiertje over de hobbelige route komen we aan bij De Upper Antilope Canyon. Dit is een Slot Canyon. Slot betekent ‘smalle gleuf’, het is dus een smalle kloof met hoge wanden. De meeste vormen zich in droge gebieden waar incidenteel grote overstromingen zijn. Tijdens zulk natuurgeweld schuren stenen en ander puin door de zachtere rotslagen heen waardoor die kloven ontstaan. We maken een wandeling door deze kloof en het is indrukwekkend. Naast uitleg van onze chauffeur/gids geeft hij ook nog uitgebreid tips hoe je het best foto’s kunt maken. En de kloof is zo smal dat je er niet nat wordt. Dus naast dat we weer een geweldig excursie maken blijven we ook nog min of meer droog tijdens de wandeling. Na deze excursie gaan we nog even naar de Glen Canyon Dam, want we denken in het Visitors Center nog leuke informatie te krijgen in een droge omgeving. Tja we waren niet de enigen die dat dachten. Het is er een drukte van belang, dus na een heel kort rondje besluiten we toch maar naar onze hotelkamer te gaan voor droge kleren en een glaasje te drinken.