We verwennen ons met een tripje

Half acht. De wekker gaat en kreunend draaien wij ons nog eens om. Het is hartstikke koud in de kamer, dus we houden onze benen liever onder de dekens. Langzaam worden we wakker in het besef dat we vandaag weer verder gaan. Naar Page/Lake Powell. Langzaam komen we op gang. Marja is deze keer aan de beurt om koffie te halen en met dooie vingers van de kou komt ze weer boven met koffie terwijl Margriet verwoede pogingen doet om foto’s te uploaden bij ons verhaal van gisteren. Helaas, de wifi werkt niet mee, dus ze geeft het op. Na een ontbijtje met crackers, kaas, jam en koffie kunnen we er weer tegen. De spullen zijn snel ingepakt en naar beneden gebracht (we wonen op de 1e verdieping). Daar komen we de Nederlandse buren van links en rechts tegen. We wisselen tips uit. Zij zijn al in Page geweest en gaan naar Zion. En wij waren in Zion en gaan naar Page. We reageren enthousiast op hun tips, maar het is al moeilijk genoeg om zelf keuzes te maken wat te doen, laat staan dat we ook nog tips moeten volgen. De trip naar Page gaat het eerste gedeelte over een weg die we al kennen. Pas na Kanab (daar tanken, pinnen en vullen we onze voorraad aan) wordt het weer nieuw en dat betekent dat we langs een eindeloze woestijn rijden. Vlakbij Page verandert het landschap in rotsen en in de eerste uitlopers van Lake Powell.  We zien het bordje Wahweap Marina en we besluiten af te slaan om te kijken of we nog een boattrip over Lake Powell kunnen reserveren. En dat lukt. We reserveren een trip van anderhalf uur. Dan blijkt dat we nu in de Arizona tijdzone zitten en moet de klok nog een uur terug. 9 uur vroeger dan in Nederland dus. We hebben dan ook ruim de tijd om te picknicken aan Lake Powell en naar ons motel in Page te rijden om te vragen of wij vast onze koffers kunnen achterlaten. Tot ons geluk is de kamer al klaar, dus we kunnen ons vast installeren. Daarna gaan we naar het kantoor van de Antelope Canyon Tours om onze in Nederland al geboekte excursie van morgen te bevestigen. Dat lukt vlot en terug naar Wahweap Marina voor de boattrip. Keurig op tijd gaan we aan boord van de toeristenboot en we gaan lekker op het bovendek zitten met onze fototoestellen in de aanslag. Het is heerlijk om je te laten vervoeren. De zon schijnt, er is een lekker briesje, de omgeving is mooi maar veel van hetzelfde. Natuurlijk maken wij ook foto’s, maar niet de hele tijd. We willen ook gewoon zitten en genieten. Om ons heen wordt alsmaar geklikt en selfies gemaakt. We passeren de Glen Canyon Dam, een indrukwekkend bouwwerk over de Colorado River en daarna duiken we de Antilope Canyon in. Een smalle kloof met aan weerszijde hoge rotsen. Spannende momenten als de boot een hoek om gaat en er allemaal kayakkers blijken te varen. Het gaat allemaal goed natuurlijk want de bemanning doet dit dagelijks. Halverwege de kloof keren we en we varen terug. Het was een heerlijke en ontspannen trip. Op de terugweg naar het hotel wat wijn ingeslagen, want we zijn nu in Arizona, dus het kan weer. Alvast een beetje uitrusten voor de dag van morgen want dan staat de Upper Antilope Canyon op het programma per pick-up en lopend. Maar er moet natuurlijk ook nog wat gegeten worden,  na de wijntjes kan er geen auto meer worden gereden, dus moeten we iets zoeken in de buurt van het hotel, dat op een hotelboulevard buiten de stad staat. Dus het wordt spannend of hier iets te vinden is. In het pikke donker lopen we over diverse parkeerterreinen richting waarvan we denken dat we er vanmiddag iets gezien hebben. En inderdaad komen we na een tijdje op een parkeerterrein met rechts een pizzeria en links een chinees. Bij die chinees is het erg druk, dus we gaan er maar even kijken. Het is een all you can eat chinees en we besluiten dat maar eens uit te proberen, want er is weinig keus en we hebben best trek. En het is er helemaal leuk en lekker. We hadden echt niet verwacht ooit in zo'n zaak te eten en het nog leuk te vinden ook. Zo zie je maar. We gaan naar huis met de filosofische teksten van de gelukskoekjes