Illegalen in Zions Park

7.00 uur de wekker. Genieten van een ontbijtje in het hotel. Ja want dat is luxe hoor, zo vaak hoort het ontbijt er niet bij. Ook hebben ze hier een nieuwe gadget een pancake automaat (zie foto). Vol verwachting laten we er twee uitrollen, maar helaas zelf gebakken is stukken beter. Op weg naar Zion National park. Het eerste stuk is dezelfde weg als toen we kwamen, maar als je in de andere richting rijdt toch weer verrassend. We worden ingehaald door een personen auto die toch wel plotseling types in de berm gaat rijden. We vragen ons af waarom, maar er blijkt een politiewagen met zwaailichten te naderen. Dus wij ook maar de berm in. We hebben meteen een flash-back. In N.Z. werden we op die manier aangehouden en kregen we een fikse bekeuring vanwege te snel rijden. Maar deze keer is het gelukkig niet voor ons. Daarna rijden we door een canyon en stoppen er bij een view area om er foto’s van te maken. Daar treffen we een hele colonne van dezelfde vrachtauto’s. Er moet vast een chauffeur plassen en de andere chauffeurs maken dan maar wat   foto’s van de omgeving. En dan staat er ook nog een (waarschijnlijk indiaanse) man met allerlei zelf gemaakte sieraden en dromenvangers. We zijn benieuwd hoe de handel zal zijn in the middle of nowhere. We vervolgen onze weg en zien veel geel canyonkruid langs de kant van de weg. En dan in niemandsland enorme megastallen voor koeien. Je denkt dan natuurlijk meteen aan plofkoeien, maar er lopen er ook mega veel in de vrije omgeving. Na een uurtje of 4 zijn we wel weer toe aan een powernap langs Highway 89. Het is een keurige picnic area, maar wel door mormonen geïnitieerd, lezen we op de borden. Na de powernap kunnen we het laatste stuk weer prima aan. En ja hoor, na anderhalf uur rijden we Zion National Park binnen. Bij de ingang krijgen we een rode vergunning om aan de achteruitkijkspiegel te hangen als bewijs dat we met de auto in het park mogen rijden. Het park is namelijk verboden voor auto’s behalve als je in Zion’s Lodge logeert. We rijden verder en kijken onze ogen uit. Het is fabelachtig mooi. De weg is vrij smal met heel veel haardspelbochten en we moeten door een heel lange en heel smalle donkere tunnel. Brede voertuigen zoals de shuttlebussen kunnen in de tunnel alleen in het midden rijden, dus dat betekent dat de voertuigen aan de andere kant moeten wachten tot de bus uit de tunnel is. We komen op een kruising waar de auto’s zonder vergunning rechts moeten en de auto’s met links. Wij links natuurlijk want wij hebben zo’n ding. We komen bij de Zion’s lodge. Hartstikke druk, dat wel, maar het ziet er prachtig uit. Eenmaal binnen blijkt dat we daar niet bekend zijn en ja hoor, de verkeerde lodge. Wij logeren in de Zion Pioneer Lodge en die is net buiten het park in Springdale. Dus weer terug en het park uit. Springdale is hartstikke toeristisch en de Lodge is veel minder mooi. We worden er ietwat chagrijnig van. En dat blijkt het restaurant ook nog gesloten. Failliet of zoiets. De kamer is oké, maar de swimmingpool ziet er ietwat verlopen uit. Daar willen we niet zwemmen. Maar het goede nieuws is dat we met de rode vergunning gewoon 2 dagen het park in kunnen met de auto. Maar of we dat durven???? We zijn inmiddels wel toe aan een wijntje, maar volgens de wetten van Utah mag dat in de supermarkten niet worden verkocht. En zomaar een wijntje op een terras mag ook niet. Dan moet je eerst wat te eten bestellen. En dat terwijl we net allerlei lekkere dingen in de supermarkt hadden gekocht om thuis te eten. Dat is dus een appetizer geworden met eindelijk dat lekkere wijntje. De hartstikke leuke serveerders en serveersters brachten ons met plezier een tweede wijntje in een supergroot glas. En na een paar dagen van onthouding bracht dat ons in een reuze vrolijke stemmen. De lekkere dingen van de supermarkt bewaren we voor morgen na een fikse wandeling in dit prachtige mooie park.