Hop off, hop on

Starten vandaag met een ontbijtje op ons terrasje met uitzicht op de woestijn. Heerlijk. Daarna op naar de Grand Canyon. Grappig is dat er een tijdsverschil van een uur is tussen Utah en Arizona. Die tijdzone loopt ongeveer 500 feet van ons hotel. We vertrekken dus om 10 uur Utah tijd, maar 5 minuten later hebben we al een uurtje gewonnen want in Arizona is het pas 9 uur. Onze telefoons raken wel wat van slag hierdoor. Gisteren veranderden ze nog keurig mee, maar vandaag hebben ze daar geen zin in. We besluiten vandaag de rechtstreekse route naar de Grand Canyon te nemen (ongeveer 3,5 uur) maar wel alle bezienswaardigheden even te bezoeken. Als eerste gaan we naar Navajo National monument. Op weg er naartoe zijn er veel overstekende honden en schapen. Gisteren zagen we voor het eerst zwerfhonden in Amerika. Nu lijkt het hier dus behoorlijk veel voor te komen. We parkeren bij het bezoekerscentrum, waar net een hele groep Nederlanders op de bus zit te wachten. Wij prijzen ons gelukkig, dat we samen op vakantie zijn want de grappen die gemaakt worden in die groep spreken ons helemaal niet aan. We besluiten er de Sandal Trail te lopen. Dit is een 2 km lang pad vanaf het bezoekerscentrum dat naar de zuidelijke rand van de canyon leidt. Van hieruit hebben we uitzicht op Betatakin aan de overzijde. Hier leefden tussen 1250 en 1300 75 tot 100 Pueblo's die hier beschutting vonden in 135 kamers. Bijzonder om te zien hoe goed dat er nog uitziet. Daarna verder op zoek naar een picnic area. Maar helaas gaat het regenen en kopen we bij een supermarkt in Tuba City een koffie en smeren we broodjes in de auto. We vervolgen onze weg en komen bij de Dinosaur Tracks. Hier zijn maar liefst honderden voetafdrukken van dinosaurussen bewaard gebleven. Hoewel het nog steeds regent is er een aardige indiaan die ons naar de voetafdrukken brengt en er enthousiast over vertelt. Er zijn ook nog gefossilliseerde dino eieren die gebroken uit de aarde steken. Gek hoor je te bedenken dat hier die dino’s vrolijk hebben rondgestapt. Daarna verder naar Cameron. Onze reisbeschrijving meldt dat Cameron Trading Post een goede plek is om te tanken en misschien wat souvenirs te kopen omdat de meeste voorwerpen in de winkel door de lokale bevolking is gemaakt. Maar het is er zo toeristisch dat we er helemaal niet blij van worden. We tanken er wel en maken ons snel uit de voeten. Onze volgende stop is een scenic view op de Little Colorado River. We laten de auto achter op een kleine parkeerplaats en lopen naar de rand. Het uitzicht op de diep uitgesneden rivierkloof is werkelijk adembenemend. Onze fototoestellen kunnen de diepte helemaal niet aan, laat staan onze telefoons. Maar goed, we doen ons best. Regende het nog op de heenweg, op de terugweg naar de auto is het weer droog en gelijk weer warm, dus de jas kan weer uit. We hopen stiekem op een ratelslag of een schorpioen of desnoods een grote spin, maar helaas die beesten houden zich verstopt of wij kijken niet goed. Dat kan natuurlijk ook. De kraampjes op de parkeerplaats met Indiaanse art en kraft slaan we over. Die kennen we inmiddels. We stappen in de auto en rijden verder en niet lang daarna rijden Grand Canyon binnen. Langs de weg weer veel naaldbomen, maar we vangen al veel glimpen op van de kloven daarachter. Het stukje bos is hier maar heel smal. We stoppen bij de Desert View. Van daaruit hebben we een schitterend uitzicht op de Colorado River en de vlaktes van Painted Desert. De tegenstelling kan niet groter zijn. We worden er stil van en dat is toch wel bijzonder voor deze twee praatmachines. De historische wachttoren is helaas gesloten wegens onderhoud, maar ook zonder de hoogte van de toren is het ongelooflijk mooi. We lopen op ons gemak terug naar de auto en gaan op weg naar ons hotel van vandaag. Nog steeds stilletjes. Onderweg een file en dat betekent meestal dieren zo weten wij uit ervaring (!). En ja hoor, herten. De muledeer deze keer. Gauw uit de auto en een fotootje. De mensen zijn allemaal heel opgewonden, de herten worden niet koud of warm van al die klikkende apparaten en grazen rustig door. Het hotel is gauw gevonden dankzij Truus die het steeds beter gaat doen. Dat mag ook wel na bijna 4 weken. Deze keer geen gesleep met de koffers de trap op, maar een comfortabele lift naar onze kamer. Moe, vol van indrukken van deze dag, maar zeer voldaan ploffen we op bed.