Ooh Aah

Vanmorgen erg koud bij het wakker worden Marja had al extra badhanddoek over de dekens en margriet lag al aangekleed in bed. Soort wintersport idee maar dan zonder sneeuw. Maar een warme douche doet wonderen. Ontbijtje onder de dekens en dan toch echt naar de Grand Canyon. We gaan naar het Visitors Center om ons te laten voorlichten over een haalbare wandeling. De ranger geeft ons twee moderate keuzes en zegt dat het ons vast gaat lukken, want hijzelf kan het ook en hij is tenslotte al wel zestig. Dus we kiezen voor de South Kaibab Trailhead, die afdaalt in de Canyons. We moeten er met de shuttle bus heen. Soepeltjes komen we aan het begin van de trail. Het daalt meteen gigantisch. Maar de omgeving is werkelijk geweldig. Ver beneden ons zien we mensen lopen. Nou ja we denken er nog maar niet aan dat we straks ook weer omhoog moeten. Eerste obstakel, wegwerkzaamheden. Groepje mensen repareren het pad dat gisteren waarschijnlijk is weggespoeld. Daarna obstakel 2 tegemoetkomende muilezels. Het pad is erg smal dus moeten we met onze rug tegen de rots gedrukt om het konvooi muilezels te laten passeren. We dalen tot het Ooh Aah point en het uitzicht is er ook echt Ooh Aah. Bij dit punt zijn er nog best wel wat jonge mensen die gevaarlijke capriolen uithalen om maar zo goed mogelijk op de foto te komen.  En ook hier weer een hele rits muilezels, die waarschijnlijk een lager gelegen overnachtingspunt heeft bevoorraad. We besluiten niet verder te dalen en maar weer naar boven te klauteren. Dat gaat heel aardig, waarschijnlijk wennen we er al aan. Maar zijn toch leuk 2,5 uur bezig geweest met deze trail. Op de terugweg proberen we nog condors te spotten, maar helaas. Eenmaal boven eten we een broodje en daarna besluiten de shuttle bus te nemen en hier en daar een view punt te bekijken.  Het is erg druk in de bus en bij de haltes staan zoveel mensen, die nog niet in 3 bussen passen. Dus wat te doen blijven zitten of toch uitstappen. We kiezen voor het laatste en stappen uit bij Bright Angel Trailhead. We lopen via de rim trail helemaal terug Yavapai Point en stappen daar weer op de shuttle die ons naar het Visitor Centrum brengt. De wandeling is leuk met voortdurend uitzicht op de rotsen en diepten van de Grand Canyon, maar wel druk. Veel mensen kiezen ervoor om deze easy trail te doen en dat maakt het tegelijkertijd ook weer leuk. Al die verschillende mensen bekijken is weer eens wat anders dan de rotsen en de raven die daar ook heel veel zijn. Onderweg allerlei wetenswaardigheden over de verschillende steenlagen van de Canyon en we zien een grote spin. Gelukkig toch nog een ander dier dan de herten en de raven. Met de bus zijn we heel snel bij het Visitor Center en we gaan nog even de film over de Grand Canyon bekijken. Zien we toch nog Condors en de Sunset. Het is weer een hartstikke leuke dag. Eenmaal bij het hotel blijken onze sleutelkaarten het niet te doen. Gelukkig hebben ze ons niet van de kamer gegooid en is het euvel snel verholpen. Lekker even uitrusten en dan op naar een steakhouse om ons even lekker te verwennen. De gebruikelijke wachtrij voor ons (ong, 3 kwartier) zitten we blijmoedig uit en dat is maar goed ook want we hebben heerlijk gegeten. Vroeg naar bed, want morgen naar Las Vegas! De route is al uitgezocht en Truus staat in de startblokken.