Georgetowm met openbaar vervoer

Vandaag besloten Georgetown te bezoeken. Hiervan wordt gezegd dat het in de verste verte niet lijkt op de rest van Washington, In Washington vind je vooral enorme gebouwen en musea. Georgetown is schattig pittoresk, dorps en Europees. Maar Georgetown heeft geen eigen metrostation, dus moesten we vanaf metrostation Foggy Bottom met de bus verder. Vrij snel de juiste bus gevonden, maar ja welke richting? Ook lukte het vrij snel om daar achter te komen, dus enigszins trots stapten we in bus 31. Voor de zekerheid vroegen we de chauffeur ons te willen waarschuwen als we bij S Street waren, Maar tijdens de trip dachten we nog oh dat komt goed, omdat de haltes zich in alfabetische volgorde opvolgden​ Maar helaas na de Q stopten die acuut. Gelukkig dachten wij hebben we de chauffeur gevraagd te waarschuwen. Maar ja er gebeurde maar niets en kregen we toch het donker bruin vermoeden dat hij ons vergeten was. Dus maar even vragen. En je snapt het al hij was ons vergeten. Weliswaar met veel verontschuldigingen van chauffeur zijn we uitgestapt en op een retour bus gestapt. Hebben er wel lol omgehad en ons voorgenomen meer op ons zelf te vertrouwen. Door vertraging moesten we wel op het heetst van de dag (35 graden) aan onze wandeling beginnen. Het eerste stuk was geweldig: leuke stille straten, prachtige huizen, mooie tuinen. Er waren heel wat bezienswaardigheden onderweg, zoals Tudor Place, Dumbarton House en Zion Church. Helaas op maandag allemaal gesloten. Wel een kijkje genomen in het Montrose Park en op twee totaal verschillende begraafplaatsen: Oak Hill Cemeterey (prachtig onderhouden met veel bijzondere grafzerken) en Mt Zion waar voor de burgeroorlog zwarte Amerikanen werden begraven. En die was slecht onderhouden met ingestorte grafstenen en gazons vol met onkruid. Typisch Amerikaans zou je bijna zeggen. Op weg naar Wisconsin Av. en flauw van de hitte en het missen van de lunch, was daar plotseling een kleine kruidenierswinkel. Lekker koud water gekocht, bananen, blauwe bessen en meloen. Op de stoep van een chique herenhuis hebben we gepicknickt, gadegeslagen door bouwvakkers, bewoners die thuiskwamen en toevallige voorbijgangers. Dat maakte het extra leuk. Op Wisconsin Av. een cafeetje ingedoken, want een mens moet ook weleens plassen en omdat nou op de stoep van dat herenhuis te doen ging zelfs ons te ver. Door richting haven via leuke straatjes met veel restaurantjes. De haven zelf bestond uit een enkele boot, veel hotels en terrassen. Hartstikke leuk om te zien, maar blij dat wij in een ander hotel zaten. Volgens de plattegrond waren we dichtbij de metro richting 'huis' en gezien de toestand van onze voeten en bezwete hoofden besloten we om dat te doen. We wilden ook nog graag even zwemmen in ons hotel. Eerst de beentjes strekken dachten we op ons bed en dat was zo fijn, dat van het zwemmen niets meer is gekomen. Washington is zeer de moeite waard, maar we gaan weer door. Morgen naar New York!