Beach

Nog een dagje genieten van Santa Barbara, het prachtige weer en de VS. Langzaam opstarten met koffie uit de lobby door Margriet met de slaap nog in haar ogen gehaald. Het brood is niet meer te eten, dus dat worden sweet en salty bars. Ook lekker. We willen vandaag naar het strand, rondkijken en een wandeling maken. Lekker met de bus, nr. 3 deze keer die weer een andere route rijdt zodat we weer een andere wijk van Santa Barbara zien. Ook deze stopt bij het transfer station en we lopen naar het strand. We gaan eerst de Wharf op. Dat is zo’n beetje de pier van Scheveningen, maar kleiner en romantischer. Het eerste stukje gaat nog langs het strand en daar zijn mannen bezig met zandsculpturen. Ook kun je vanaf de pier muntjes naar beneden gooien op een zeil met daarop allerlei voorwerpen die je kunt proberen te raken. Best vermakelijk. Veel zullen ze er niet mee verdienen, want we zien vooral muntjes van 1 dollarcent liggen. Je kunt zelfs mikken op Trump of Clinton. We lopen verder langs allerlei restaurantjes tot aan het eind. We zien mensen die op een surfplank staan zonder zeil en met één peddel en één voet vastgeketend aan een stuk touw voor de veiligheid. Het is een typisch gezicht. Er staan op dat stukje van der Wharf een aantal mannen te vissen en die roepen voortdurend naar de peddelaars dat ze wegmoeten omdat het een fisharea is. En dan zien we plotseling een zeehond die rond de vislijnen zwemt. We proberen natuurlijk dat beest op de foto te krijgen, maar dat valt niet mee. De meeuwen laten zich gemakkelijker fotograferen. We besluiten eerst te lunchen voordat we langs het strand gaan lopen. Een fishermansplatter is gauw besteld en we zitten heerlijk buiten te genieten van het uitzicht, het weer en de gefrituurde visjes op ons boord. En dan raken we in  gesprek met een geboren Hagenees die in 1950 met zijn ouders is verhuisd naar de VS. De man spreekt nog goed Nederlands met een heerlijk Haags accent. Hij maakt met zijn vrouw en vrienden een vierdaags tripje op een groot cruiseschip dat iets verderop ligt. Dan krijgen we bezoek van een  grote meeuw die ook wel een visje lust. Je mag ze eigenlijk niet voeren, maar we doen het toch stiekem voor de foto.  Klaar voor de strandwandeling. Het is heerlijk om langs het strand te lopen op je blote voeten. Het is er niet druk met mensen, maar wel met vogels die het hartstikke vervelend vinden dat wij ze komen storen. Ze lopen voor ons uit, vliegen onder protest een stukje om weer gauw achter ons op het strand te landen. Terug gaan we met een open elektrisch shuttlebusje naar het transfer station om daar weer op de bus naar ons hotel te stappen. Ons laatste uitstapje is niet spectaculair, maar heerlijk relaxed. Dan kunnen we ons tenminste morgen uitgerust in, als we de receptionist mogen geloven, het helse verkeer in Los Angeles storten op weg naar het vliegveld.